Արմեն ՀԱԿՈԲՅԱՆ. Ջուրը ջրենք, որ փողը հոսի՞

Եթե օրացույցը չլիներ էլ, անձրևային եղանակն ու օդի իջած ջերմաստիճանը հուշում են՝ աշուն է: Ու, ոնց որ թե, ռեկլամի միջի «ոսկե աշունն» է: Չնայած, ոմանց համար այն կարծես իսկականից ոսկի՛ աշուն է: Ասելիքս «չեմ հասկանում»-ի շարքից է: Հայտնի բան է, ցանկացած մեծ քաղաքում ամենքից վաղ արթնանում են հավաքարարները, ինչպես ցախավելով, այնպես էլ՝ մեխանիկական: Վերջիններիս շարքը կարելի է դասել աղբատար ու նաև փողոցները ջրող մեքենաները: Ու արդեն երկու օր է, ինչ վաղ առավոտյան նկատում եմ մի դեպքում հենց անձրևին զուգահեռ, մյուս դեպքում՝ անձրևից հետո փողոցները… ջրաշիթերով ողողող մեքենաները: Ու իսկականից չեմ հասկանում, էլի: Լավ, ամռան «թոզուդումանին», երբ ծառազուրկ Երևանն ուղղակի շնչահեղձ էր լինում, պարզ է, որ ոչ միայն առավոտյան, այլև կեսօրին, վատ չէր լինի, մի հատ էլ երեկոյան փողոցներն ու մայթեզրերը ջրվեին: Բայց այս անձրևոտ, խոնավ ու թաց եղանակի՞ն ինչ իմաստ կա ջուրը ջրել: Ոնց որ ձմռանը բռնես, ու սառցակալած ճանապարհներին աղ ու ավազի փոխարեն… ձյուն ցփնես: Ի՞նչ է, բենզինի ավելցո՞ւկ ունեն քաղաքի տնտեսության կառավարիչները, ավտոնե՞րը չեն ափսոսում, թե՞ սա էլ «ատկատի» մի նոր դրսևորում է: Անհասկանալի է, էլի, եթե բնությունը փողոցները ջրել ու ջրում է, ինչո՞ւ մի երկու ուղերթի վառելիքը չխնայել: Հետո էլ խելամիտ տնտեսավարումից են խոսում: Սա նույնքան անհասկանալի է, որքան հարթ փողոցների վերաասֆալտապատումը: Իբր, տեսեք, տեսեք՝ գործ ենք անում: Է՛լ ավելի անհասկանալի է, քան մայթեզրաքարերի (մաքսամիթեներեն դրան «բորդյուր» են ասում) շարունակական փոփոխաթարմացումները, փոխատեղումներն ու վերատեղադրումները: Չէ, լուրջ, էլի, կառավարության պահուստային ֆոնդից հատկացում է արվում, ու այդ հատկացման մի մասը գնալու է 39 կիլոմետր «բորդյուրաշինման» վրա: Որ ի՞նչ: Քար է, էլի, իր համար խաղաղ, անշառ դրված է, ոչ հաց է ուզում, ոչ ջուր, եթե ձեռք չտան, մի 1000 տարի էլ այդ դիրքով կմնա: Մերոնք չեն կարող ձեռք չտալ, պիտի հանեն՝ նորը դնեն: Մի խոսքով, ջրենք ջուրը, որ փողը հոսի:

Մեկնաբանություններ